Alles wat ik nog kan is huilen
Tranen in weelde
Niet meer te stoppen
Door de pijn die ik deelde
Alles laten gaan
Alles laten lopen
Na lang huilen
Trekt het wolkendek vanzelf open
Tranen stromen
Langs mijn wang naar beneden
Verdriet te lang genegeerd
Te lang vermeden
Nu komt alles eruit
Alles tegelijk
Zoveel pijn en verdriet
Terwijl ik terug kijk
Ik kan het niet vergeten
Het krijgt geen plek
Niet langer weggestopt
Niet langer een gebrek
Ik kijk naar mezelf
Ik moet de confrontatie aangaan
Eén blik in de spiegel
En kijk mezelf aan
Kijkend naar de pijn
Kijkend naar het leed
Wetende dat
Ik dit nooit meer vergeet
OpenDicht 